Kornel Makuszyński będąc jeszcze w gimnazjum zadebiutował jako poeta. Po wielu latach tak wspomina tamto wydarzenie: Tego roku gdy miałem lat czternaście zostałem po raz pierwszy wydrukowany! Po raz pierwszy w życiu ujrzałem Henryka Sienkiewicza (..) napisałem wiersz na Jego cześć i oto ten wiersz został przyjęty i wydrukowany na pierwszej stronie czasopisma "Polonia" wydawanego dla młodzieży szkolnej. Mam ten wiersz do dziś w oczach, a szczególnie podpis - Kornel Makuszyński, uczeń IV klasy gimnazjalnej.
Kornel Makuszyński urodził się 8 stycznia 1884 roku w Stryju koło Lwowa. Już podczas nauki w gimnazjum przejawiał zamiłowania humanistyczne. W późniejszych latach odebrał staranne wykształcenie. Najpierw studiował literaturę polską i romanistykę na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, następnie - literaturę francuską na paryskiej Sorbonie. Swoje pierwsze książki zaczął wydawać we Lwowie, Warszawie i Kijowie. Pisał głównie dla dorosłych, do czasu, aż lwowskie wydawnictwo złożyło mu propozycję napisania książki dla młodzieży. Od tej chwili powstało mnóstwo książek, które zyskały sobie poczytność nie mającą równej w dziejach polskiej literatury dla młodzieży.
W latach 1914-1918 Kornel Makuszyński, jak tysiące innych mieszkańców okupowanego przez Rosjan Lwowa, został ewakuowany w głąb rosyjskiego cesarstwa. Zupełnie przypadkowo zatrzymał się w Kijowie, gdzie mieszkało wielu Polaków. Został tam kierownikiem literackim Teatru Polskiego. W czasie pobytu nad Dnieprem powstaje wiele ciekawych felietonów i humoresek dla dorosłych. W roli pisarza dla najmłodszych Makuszyński zadebiutował w 1916 roku wydając Bardzo dziwne bajki.
Po odrodzeniu się państwa polskiego Makuszyński zamieszkał w Warszawie. Prowadził dział krytyki teatralnej, wydawał książki, pisał felietony do Kuriera Warszawskiego W 1924 otrzymał państwową nagrodę literacką za napisanie poematu Pieśń o Ojczyźnie. Można jednak śmiało powiedzieć, że nieśmiertelność literacką zapewniły Makuszyńskiemu napisane w tym okresie książki dla dzieci i młodzieży.
W tak zwanym "okresie warszawskim" powstały następujące utwory dla dzieci i młodzieży:
- Bezgrzeszne lata
- O dwóch takich, co ukradli księżyc
- Przyjaciel wesołego diabła
- Panna z mokrą głową
- Wyprawa pod psem
- Wielka brama
- Awantura o Basię
- Szatan z siódmej klasy
- Szaleństwa panny Ewy
Kinematografia polska od dawna wykorzystuje powieści Makuszyńskiego.
Dotychczas powstały filmy według następujących książek:
- Awantura o Basię (1959, 1995)
- Szatan z siódmej klasy (1960, 2006)
- O dwóch takich co ukradli księżyc (1962)
- Panna z mokrą głową (1994)
- Szaleństwa panny Ewy (1984)
- Przyjaciel wesołego diabła (1986)
Powieści Kornela Makuszyńskiego od wielu już lat cieszą się niezmienną popularnością. Jednak największym i nieśmiertelnym "hitem" literackim okazała się historyjka słowno - obrazkowa, którą Makuszyński opublikował wraz z rysunkami Mariana Walentynowicza. Jej bohaterem jest gapowaty Koziołek Matołek, który w poszukiwaniu Pacanowa, gdzie "kozy kują", podejmuje daleką wędrówkę. Matołek, choć na pozór nie posiada zbyt wiele rozumu, okazuje się przesympatycznym spryciarzem. Jest śmieszny, łatwowierny i wzruszający.
Z historią powstania tej książki wiąże się taka anegdota. Otóż przed wojną w jednej z krakowskich kawiarń siedział sobie smutny, ubogo odziany mężczyzna. Przy sąsiednich stolikach kilku literatów prowadziło ożywioną rozmowę. Wśród nich był właśnie Kornel Makuszyński. Po pewnym czasie zwrócili oni uwagę na samotnego pana i zapytali skąd pochodzi. Okazało się, że z Pacanowa, małej i bardzo biednej osady na Kielecczyźnie. Wtedy Makuszyński rzekł:
- Trzeba jakoś pomóc temu Pacanowowi. Ja coś napiszę.
To ja namaluję - dorzucił Marian Walentynowicz.
I tak narodził się pomysł uciesznej historii Koziołka Matołka.
Makuszyński wspólnie z Marianem Walentynowiczem stworzyli jeszcze inne zabawne historyjki dla dzieci:
Awantury i wybryki małej małpki
- Fiki - Miki
- Fiki - Miki dalsze dzieje. Kto to czyta Ten się śmieje
- Na nic płacze na nic krzyki. Koniec przygód Fiki - Miki
Dla najmłodszych czytelników Makuszyński napisał cykl historyjek słowno-obrazkowych osnutych wokół polskich legend:
- O wawelskim smoku
- Wanda leży w naszej ziemi
- Za króla Piasta Polska wyrasta
Bardzo interesujący jest w życiu autora "koziołka" jego związek z Zakopanem, w którym od 1918 roku przebywa parokrotnie każdego roku. Owocem tej fascynacji są liczne felietony i książki o sprawach zakopiańskich. Makuszyński patronował wielu komitetom organizacyjnym zawodów narciarskich, konnych, samochodowych. Swoim patronatem objął klub "Wisła" i z jego inicjatywy najbiedniejsza młodzież góralska dostawała narty, aby mogła ćwiczyć się w konkurencjach narciarskich. Mieszkańcy Zakopanego docenili tę przyjaźń i w 1931 roku nadali pisarzowi tytuł Honorowego Obywatela.
W 1944 roku Makuszyński przeniósł się na stałe do Zakopanego. Tu rozpoczął się ostatni rozdział życia pisarza. Nie pisze już powieści, jest schorowany i zmęczony przejściami wojennymi, powoli popada w zapomnienie. Popada też w złą sytuację finansową. Odbywa spotkania autorskie w sanatoriach i zakładach pracy. Cierpliwie odpisuje też na listy chłopców i dziewczynek z całego kraju.
Przed śmiercią pisarza, w wilii "Opolanka", w której mieszkał, pojawia się jakiś chłopiec prosząc o widzenie z panem Makuszyńskim. Powiadomiony, że pisarz jest ciężko chory, wyjął nieśmiało z zanadrza białą różę z prośbą o wręczenie jej ukochanemu autorowi.
Kornel Makuszyński zmarł 31 lipca 1953 roku. W pogrzebie uczestniczyły tłumy wiernych czytelników. Jeden z przyjaciół pisarza nad otwartą mogiłą powiedział: - Był dobrym człowiekiem. Był jednym z tych, którzy dobroć utożsamiali z mądrością, a talent z charakterem, którzy wiedzieli, że nie można być wielkim pisarzem będąc złym człowiekiem. -Pochowano go na zakopiańskim cmentarzu z białą różą na sercu.
Kornel Makuszyński realizował w swoich książkach hasło "od serca do serca". Jego twórczość jest pogodna, krzepiąca i radosna. Bohaterowie powieści wzruszają i udowadniają, że dobroć ludzka jest niezmierzona, a porywy szlachetnych serc mogą czynić cuda. Jest w twórczości Makuszyńskiego humor - dobroduszny i pobłażliwy, jest współczucie dla pokrzywdzonych, ale przede wszystkim jest w niej wszechogarniający optymizm.